Jezus wandelt over zee / Petrus' ongeloof
Matheus 14 : 22 t/m 36
Jezus, had Zijn discipelen opdracht gegeven om alvast naar de overkant te varen. De discipelen gehoorzaamden Jezus. Het schip was nog niet zo ver op het water toen het heel hard begon te waaien. Midden in de nacht zien de discipelen iets over het water naar zich toekomen. Ze zijn heel bang, en denken dat er een spook naar ze toe komt. Ze zijn vergeten dat er geen spoken bestaan. Maar wat komt daar dan wel over het water naar ze toe? Hoor, daar klinkt een stem over het water “Wees niet bang, Ik ben het. Het is Jezus die daar over het water naar de discipelen komt lopen. Petrus, één van de discipelen zegt: “Heere wanneer Gij het echt bent, vraag mij dan naar U toe te lopen over het water”. En Jezus zei: “Kom! Petrus klom overboord en wandelde over het water naar Jezus toe, zijn ogen waren op Jezus gericht. Totdat hij de harde wind weer voelt en hoort, Petrus wordt opeens heel bang. Wat gebeurd er dan? Petrus begint te zinken, hij loopt niet meer over het water, langzaam verdwijnt hij in het water. Petrus roept heel hard naar Jezus: “Heere help mij, red mij!”. Jezus steekt zijn hand naar Petrus uit en grijpt zijn hand, dan zegt Jezus: “ Gij kleingelovige waarom hebt gij gewankeld”?
Als Jezus en Petrus weer op het schip aankomen houdt de wind plotseling op. De andere discipelen die op het schip waren achtergebleven aanbidden Jezus en zeggen: “ waarlijk U bent Gods Zoon”!
Wat zou onze reactie geweest zijn als wij iets over het water naar ons toe zagen wandelen? Zouden wij ook niet heel bang geweest zijn? Ik wel hoor, je verwacht toch niet dat er iemand over het water naar je toe komt lopen? Dat kan normaal gesproken niet eens.
Zou u / jij ook vol vertrouwen en geloof overboord gestapt zijn als je wist dat Jezus daar aan kwam wandelen? Petrus doet dat wel, hij vertrouwd er volkomen op dat Jezus zorgt dat hij niet zinkt. Maar dan als hij de harde wind voelt en hoort is zijn vertrouwen en geloof ver te zoeken.
Is dat bij ons ook niet vaak het geval? Als alles rustig is in ons leven geloven wij wel in God en vertrouwen volledig op Hem. Als het stormt in ons leven wordt het meestal een ander verhaal, dan is ons geloof in en ons vertrouwen op Jezus niet zo groot meer. Dan voelen wij ons alleen en verlaten door God. Maar juist dan laat God ons nooit alleen, vaak zie je dat achteraf. God is er ook bij wanneer wij het moeilijk hebben, misschien moet ik wel zeggen God is er JUIST bij als wij het moeilijk hebben. Wij verlaten misschien God wel eens maar Hij verlaat ons NOOIT!